عشق سمّی؛ پول در «سیکسپک» است
تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۹۰۸۴۳
به گزارش ایرنا، مهمترین آرزوی پدران و مادران، موفقیت فرزندانشان است. آنها همه زندگی خود را برای این هدف هزینه میکنند و در این مسیر چیزی نمیتواند مانعشان شود. هر چند گاهی اوقات به دلیل ناآگاهی والدین، فرزندان آنها نمیتوانند در مسیر درست و علمی پیشرفت قرار بگیرند.
پافشاری روی فعالیت در یک رشته خاص، بدون اینکه علاقهمندی فرزندان در نظر گرفته شود باعث میشود هم استعدادسوزی رخ دهد و هم اینکه اگر موفقیتی هم کسب شود این موفقیتها مقطعی باشد و به یک فرایند ادامهدار تبدیل نشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ورزش و به خصوص فوتبال، یکی از مهمترین حوزههای مورد علاقه خانوادهها است. جو رسانهای و صحبتهایی که در خصوص ارقام چندین میلیاردی دستمزد بازیکنان فوتبال میشود باعث شده گرایش خانوادهها برای فوتبالیست شدن فرزندان بیشتر از سایر رشتههای ورزشی باشد.
در حال حاضر فوتبالیست شدن به مشاغل مورد علاقه و لاکچری جامعه تبدیل شده است. این مسئله تبعات زیادی همچون رشد بیرویه مدارس فوتبال، فشار روحی روی کودکان و از همه مهمتر از بین رفتن استعداد واقعی آنهاست.
آرات فوتبالیست حرفهای میشود؟
چند سال پیش بود که فیلمهایی از یک کودک سه چهار ساله ایرانی به طرز عجیبی وایرال و پرمخاطب شد. او خیلی راحت از دیوار بالا میرفت؛ پاهایش را ۱۸۰ درجه باز میکرد؛ به راحتی روپایی میزد و حرکاتی را انجام میداد که همسن و سالان او نمیتوانستند این حرکات را انجام دهند.
پدر آرات که نقش مربی را برای او باز میکند رفته رفته پای پسرش را به تبلیغات باز کرد. اگر قرار بود موسسه یا فروشگاهی افتتاح شود آرات در افتتاحیه شرکت میکرد و چند حرکت آکروباتیک را هم انجام میداد. در ادامه حضور در تاکشوهای خارجی هم به فعالیتهای آرات اضافه شد.
همان زمان نام آرات در تیتر بسیاری از رسانهها به چشم میخورد. تصاویر سیکسپک شکم آرات نشان میداد که او تحت تمرینات سختی قرار گرفته است. دشواری تمرینات در کنار دوری از مادر میتواند برای هر کودکی دشوار باشد؛ هر چند پدر آرات نظر دیگری دارد.
او از علاقه باشگاههای بزرگی همچون لیورپول برای جذب او خبر داد. آرات و پدرش راهی اروپا و انگلیس شدند تا این کودک بتواند مسیر پیشرفت خود را راحتتر طی کند. حتی بسیاری از پیجهای اینستاگرامی معتبر فوتبالی هم فیلمهایی از بازی آرات را منتشر کردند. رفته رفته همگان باورشان شده بود که قرار است او راهی تیمهای پایه یکی از باشگاههای معتبر اروپایی شود؛ اما بازگشت آرات به ایران و بستن قرارداد با باشگاه سپاهان به همه این رویاپردازیها پایان داد.
حسن روشن: اجبار در فوتبالیست شدن کودکان اشتباه است
حسن روشن که از بزرگان فوتبال ایران محسوب میشود سالهاست در امارات در زمینه آموزش استعدادهای فوتبالی فعالیت میکند. او که در بالاترین سطح فوتبال ایران بازی کرده در گفت وگو با ایرنا، در خصوص فشار خانوادهها به کودکان کم سن و سالشان برای فوتبالیست شدن گفت: بچهها در هفت سالگی به مدرسه میروند. چون مثلا اگر در ۴ سالگی به مدرسه بروند دچار مشکلات زیادی میشوند. فوتبال هم به همین شکل است.
روشن اجبار در فوتبالیست شدن کودکان را یک اشتباه میداند. او گفت: کودکان باید فوتبال را به صورت تفریحی آغاز کنند و نباید برای آنها تمرینات جدی در نظر گرفت؛ چه برسد به اینکه تلاش شود تا شکم کودکان، سیکسپک هم داشته باشد. پدران و مادران تصور میکنند برای کودکشان تصمیم درستی گرفتهاند اما در حقیقت باعث میشوند هم استعداد آنها بسوزد و هم اینکه حتی دچار مشکلات روانی شوند.
پیشکسوت فوتبال ایران ادامه داد: مسی برای درمان به اسپانیا رفته بود اما استعداد او توسط یک باشگاه بزرگ کشف شد و تحت تمرینات تخصص قرار گرفت. فشار غیرعلمی به کودکان برای فوتبالییست شدن یا موفقیت در هر رشته دیگری عواقب زیادی دارد. از خانوادهها خواهش میکنم هرگز فرزندانشان را مجبور به فعالیت در رشتهای نکنند.
هشدار روانشناسان در خصوص تحمیل اهداف به فرزندان
روانشناسان اعتقاد دارند پدران و مادرانی که در کودکی و نوجوانی نتوانستند موفقیتی در ورزش، هنر یا حوزههای دیگر کسب کنند آرزوهای سوخته خودشان را برای فرزندانشان در نظر میگیرند؛ آن هم بدون توجه به اینکه آرزو، اهداف و از همه مهمترین استعداد فرزندان در چه زمینهای است.
اینکه فرزندان خردسال مجبور به انجام تمرینات سخت شوند و حتی از گریه و ناراحتی آنها فیلمبرداری شود مصداق کودکآزاری است. جدایی از مادر و درآمدزایی از طریق فرزند هم جزو همین مصادیق محسوب میشوند. برای مقابله با این پدیده مذموم در وهله اول بای خانوادهها آگاهی پیدا کنند تا اینگونه با سرنوشت فرزندان آنها بازی نشود و استعداد واقعیشان هرز نرود. ضمن اینکه باید شرایط و حتی قوانینی در نظر گرفته شود تا کودکان در معرض دلسوزی بیجا و غیرمنطقی خانوادهها قرار نگیرند.
ورزش فوتبال ۰ نفر آرش عبدی برچسبها لیورپول ایرنا آرات حسینی کودکان کار انجمن حمایت از حقوق کودکانمنبع: ایرنا
کلیدواژه: لیورپول ایرنا آرات حسینی کودکان کار انجمن حمایت از حقوق کودکان لیورپول ایرنا آرات حسینی کودکان کار انجمن حمایت از حقوق کودکان فوتبالیست شدن خانواده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۹۰۸۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!
بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر میبرد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبتهای ویژهتری هستند.
به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استانها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.
بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر میبرد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبتهای ویژهتری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانوادههای تک فرزند میشود.
چندی پیش در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقهمند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بینظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقهمند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»
گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری
اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیتشناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینههای فرزندآوری» برجستهترین عوامل ذکرشده بهعنوان محدودیتها و بازدارندههای فرزنددار شدن هستند.
وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشمگیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میاننسلی میان آنها بهدرستی برقرار نمیشود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینهساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر میشود!. زمانی سختتر میشود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.
وی در پایان می افزاید: دو گونه راهحل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راهکارها بر پایه از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راهکارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آنها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.
انتهای پیام